De joodse diaspora
Situering in ruimte
Oorspronkelijk lag het gebied waar het joodse volk gecentraliseerd was aan de Middellandse Zee, waar nu Israël ligt. Jeruzalem is al sinds de oudheid een heilige plaats in dit gebied. Tot aan de Babylonische ballingschap leefde de joodse gemeenschap gecentraliseerd in dit gebied.
Babylonische ballingschap
Het woord 'diaspora' komt van het Griekse διασπορά wat 'verstrooiing' betekend. Het woord slaat dus op de verspreiding van de joodse bevolking buiten hun eigen gebied.
De eerste stap in deze verspreiding was het Babylonische ballingschap, waarbij het rijk van de Joden werd in genomen door de Babyloniërs. De meeste joden werden toen ook meegenomen en opgesloten. Dit was ook een periode waarin vele hun geloof verloren. Om dit tegen te gaan werden er nieuwe teksten geschreven die de macht van God aan zouden tonen en zo het geloof van joden kracht moest bijzetten. Een van deze verhalen is het scheppingsverhaal, dat nu het eerste hoofdstuk van het Oud Testament vormt. De tempel in Jeruzalem, tevens het heilig centrum voor de Joden, werd door de Babyloniërs vernietigd.
Na verloop van tijd kwam het gebied in handen van de Perzen, die de joden wel toestemming gaven om hun eigen godsdienst aan te hangen. In deze periode werd ook de tempel in Jeruzalem terug herbouwd.
De Romeinen
Na de Perzen kregen de Romeinen de macht over het gebied waar de joden woonden. Voor een lange tijd mag de joodse gemeenschap wel hun eigen gebied blijven bewonen, maar staat het onder controle van Romeins gezag. Na een lange tijd komen de joden als nog in opstand tegen de Romeinen en dit wordt hard neergeslagen door het veel machtigere Romeinse leger. De joden mogen dan niet meer terugkeren naar hun heilige stad Jeruzalem en ze verspreiden zich over de rest van het rijk. Later in de geschiedenis zullen de joden ook uit andere landen verdreven worden en uiteindelijk terugkeren naar het land dat hen oorspronkelijk "toebehoorde".
- Een filmpje over de geschiedenis van de Joodse diaspora in de Klassiek Oudheid